۲۰۲۵ ژوئیهٔ ۱۹, شنبه
حضرت عیسی مرا به اتاق بالایی در طول تقدیس دعوت می‌کنند
پیامی از پروردگار ما، عیسی مسیح، به والنتینا پاپاگنا در سیدنی استرالیا در ۶ ژوئیه ۲۰۲۵
به‌محض اینکه وارد کلیسا شدم زانو زدم و از پروردگارمان برای لطفی که نصیبم شده بود تا در تقدیس شرکت کنم تشکر کردم. من همه را به پروردگارمان پیشنهاد دادم—ارواح مقدس، بیماران، رو به موت‌ها، ستم‌دیدگان و نیازمندان.
وقتی داشتم گریه می‌کردم، پروردگار از من پرسید: «دوست داری به اتاق بالایی من بیای تا مرا تسلی دهی؟ هیچکس نمی‌فهمد چقدر برای تمام بشریت رنج می‌کشم.»
ناگهان خود را در اتاق بالایی زانو زده جلوی پروردگارمان یافتم. لباس‌هایش خیلی ساده است، مثل یک گدا.
او گفت: «ترجیح می‌دهم روی زانوهایت بمانی.»
دیدن رنج پروردگارمان من را بسیار غمگین می‌کند.
گفتم: «پروردگار عیسی، چقدر برای شما دردناک است.»
او گفت: «می‌بینی؟ هر بار صلب مرا تجدید می‌کنم.»
«والنتینا، غمگین نباش. من را تسلی بده زیرا این باید تا پایان زمان تکرار شود برای کفاره گناهان—برای نجات ارواح.»
یک عطر بسیار زیبا مرا احاطه کرده بود. رایحه ای دلپذیر و شیرین از پروردگارمان، بر خلاف هر چیزی در اینجا روی زمین.
پروردگار تمام انرژی خود را به ما می‌دهد تا اینکه هیچ چیز باقی نماند، تا آخرین قطره، تا حدی که غش می‌کند. او می‌خواهد من با او حضور داشته باشم تا نشان دهد چقدر رنج می‌کشد، برای تسلی دادن او و گفتن آن به دیگران.
همزمان پروردگار بر روی قربانیگاه نمایان می‌شود.
هنگامی که توزیع مقدس آغاز می شود، پروردگار فرو می‌پاشد، زیرا تمام انرژی خود را خرج کرده است. سپس بدن او در هنگام تقسیم به مردم داده می‌شود.
زمان لازم است تا دوباره انرژی اش را بدست آورد—تا به خودش بازگردد. کمی استراحت می‌کند و سپس روح القدس می آید تا او را با چنین قدرتی پر کند، و به‌آرامی کاملاً زنده شود.
پروردگار برای کاری که انجام داده غمگین نیست. این کار را بارها و بارها تکرار می‌کند و واقعاً خوشحال است که ما را از تمام گناهانمان در اینجا روی زمین نجات می‌دهد.
آنجا اتاق بالایی بود، سپس خود را دوباره در کلیسا برای بقیه تقدیس یافتم.
برمی‌گردم و من برای همه بسیار غمگین هستم و عشق به همگان دارم. با حضور در کنار پروردگارمان، عشق او را به ارث می‌برم، احساسی زیبا که می خواهم آن را در آغوش بگیرم و همه را دوست داشته باشم.
شما فراموش می‌کنید آنچه مردم انجام داده‌اند زیرا آنها ضعیف هستند. و اینگونه خدا ما را می‌بیند. او می‌خواهد هر یک از ما را در آغوش بگیرد، مهم نیست چه عیوبی داریم، و او می داند چقدر ضعیف هستیم.
من گفتم: «پروردگار عیسی، نه تنها در این کلیسا بلکه در هر کلیسایی، همه مردم را به شما پیشنهاد می‌کنم و همه‌شان را دوست دارم. بر ما رحم کن.»